W Polsce tysiące ludzi każdego dnia walczą o lepsze jutro, o spokój i o podstawową godność. To walka, która dotyka wielu aspektów życia, od opieki zdrowotnej po emerytury i wsparcie dla rodzin.
Rzeczywistość w Polsce jest taka, że wiele osób musi wybierać między leczeniem a opłatą rachunków. Pani Maria, emerytka z Warszawy, jest jednym z przykładów. Przez całe życie pracowała jako nauczycielka, a teraz, z emeryturą wynoszącą niewiele ponad dwa tysiące złotych, musi liczyć każdy grosz. – Zawsze myślałam, że na starość odpocznę. A teraz wybieram: rachunki czy lekarstwa? – mówi ze łzami w oczach.
Rodzice dzieci z niepełnosprawnościami wiedzą, co to znaczy walczyć każdego dnia. Nie tylko o terapię czy rehabilitację, ale także o własne zdrowie psychiczne. W Polsce opiekunowie są zmuszeni rezygnować z pracy, by całkowicie poświęcić się opiece nad dzieckiem, często bez wystarczającego wsparcia ze strony państwa.
Pani Aneta samotnie wychowuje 9-letniego syna z autyzmem. – Kocham go nad życie, ale nie mam już sił. Każdego dnia walczę: o miejsce w poradni, o pomoc w szkole, o jakąkolwiek ulgę. Czuję się, jakbym była niewidzialna – mówi.
Wielu ludzi spędza w pracy po kilkanaście godzin dziennie, a mimo to ledwo wiąże koniec z końcem. Pensje nie nadążają za rosnącymi kosztami życia. W efekcie coraz więcej osób czuje się sfrustrowanych i zmęczonych.
Pan Krzysztof, pracuje na zmiany, często w nocy. – Mam 52 lata, a czuję się, jakbym miał 70. Nie mam czasu dla rodziny, bo ciągle pracuję. A mimo to boję się, co będzie na emeryturze – opowiada.
Polska to kraj ludzi o wielkim sercu. Sąsiad pomoże sąsiadowi, wolontariusze zrobią zbiórkę na leczenie, obcy ludzie zrzucą się na wózek dla chorego dziecka. To piękne, ale czy to nie powinno być rolą państwa?
Wciąż słyszymy o wielkich reformach, o zmianach, które mają poprawić nasze życie. Ale gdy przychodzi co do czego, pozostajemy z tym sami. Codzienność wielu Polaków to niekończąca się walka – o prawo do leczenia, o godną starość, o przyszłość swoich dzieci.
Jak długo jeszcze będziemy udawać, że to normalne? 21 marca 2025 roku odbędzie się kolejny protest przeciwko absurdalnym przepisom i praktykom w polskim systemie orzecznictwa. Protestujący, zaniepokojeni opieszałością działań władz, ponownie wyjdą na ulice, by domagać się natychmiastowych zmian.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, w 2022 roku w Polsce było ponad 3,5 miliona osób powyżej 65. roku życia, które otrzymywały emeryturę lub rentę. Z tego ponad 2,5 miliona osób otrzymywało emeryturę poniżej 2 tysięcy złotych.
Również Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) zwraca uwagę na problem ubóstwa w Polsce. Według danych ONZ, w 2020 roku w Polsce było ponad 4,5 miliona osób żyjących poniżej progu ubóstwa.
W Polsce funkcjonuje wiele organizacji pozarządowych, które pomagają osobom w trudnej sytuacji. Jedną z nich jest Caritas, która od 1990 roku prowadzi działalność charytatywną w Polsce. W 2020 roku Caritas pomogła ponad 1,5 milionom osób w całym kraju.
Kryzys w Polsce dotyka także system ochrony zdrowia. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia, w 2020 roku w Polsce było ponad 1,5 miliona osób oczekujących na operację lub leczenie. Najdłużej oczekujący to pacjenci z chorobami serca i nowotworami.
W celu rozwiązania problemu niskich pensji, rząd polski wprowadził minimalną pensję na poziomie 3 tysięcy złotych. Jednak według danych Głównego Urzędu Statystycznego, w 2022 roku ponad 2 miliony osób otrzymywało pensję poniżej tej kwoty.
Warto zauważyć, że polski system emerytalny jest jednym z najbardziej skomplikowanych w Unii Europejskiej. Według danych Komisji Europejskiej, w 2020 roku Polska miała jeden z najniższych poziomów emerytur w UE.
Aby rozwiązać problem ubóstwa i niskich pensji, Polska potrzebuje zdecydowanych działań. Według danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego, w 2020 roku Polska miała jeden z najwyższych poziomów nierówności dochodowych w UE.
W celu poprawy sytuacji osób z niepełnosprawnościami, rząd polski powinien zwiększyć wsparcie dla rodzin i opiekunów. Według danych Organizacji Narodów Zjednoczonych, w 2020 roku w Polsce było ponad 1,5 miliona osób z niepełnosprawnościami.
Podsumowując, kryzys w Polsce jest problemem złożonym i wymaga zdecydowanych działań. Polska potrzebuje reform w systemie ochrony zdrowia, systemie emerytalnym i polityce społecznej, aby poprawić sytuację tysięcy ludzi, którzy walczą o podstawową godność.