Z Wielkopolski płynie niepokojący sygnał, który dobitnie świadczy o zmieniającym się modelu gospodarczym Polski. Francuski gigant Tarkett Polska, jeden z czołowych globalnych producentów podłóg, ogłosił likwidację swojego zakładu w Orzechowie. Decyzja ta oznacza, że do końca roku ponad 200 pracowników straci pracę, co stanowi poważny cios dla lokalnego rynku pracy i budzi pytania o przyszłość zagranicznych inwestycji w kraju. Sytuacja była na tyle napięta, że w dniu ogłoszenia zwolnień przed fabryką stanęły karetki, a na miejscu dostępni byli psychologowie. Ten niezwykły krok podkreśla skalę emocjonalnego obciążenia i stresu, z jakim musieli zmierzyć się pracownicy. To kolejny przykład na to, że Polska, dotychczas postrzegana jako „montownia” z tanią siłą roboczą, wchodzi w nową, bardziej dojrzałą fazę rozwoju, która jednak wiąże się z trudnymi wyzwaniami i koniecznością adaptacji.
Koniec „Montowni”: Dlaczego Polska przestaje być atrakcyjna?
Przez ostatnie trzy dekady polski model rozwoju gospodarczego opierał się w dużej mierze na przyciąganiu zagranicznych inwestorów za pomocą atrakcyjnych ulg fiskalnych i, co kluczowe, relatywnie niskich kosztów pracy. Strategia ta przyniosła wiele sukcesów, przyczyniając się do dynamicznego wzrostu gospodarczego i znacznego spadku bezrobocia. Dziś jednak coraz częściej mówi się o jej wyczerpywaniu. Określenie „Polska montownia”, choć pejoratywne, trafnie oddawało specyfikę wielu zagranicznych inwestycji, które polegały na prostym montażu komponentów. Dziś jednak Polacy mają większe ambicje zawodowe, a koszty pracy w Polsce systematycznie rosną, zbliżając się do średniej unijnej. To sprawia, że kraj ten przestaje być konkurencyjny dla firm szukających najtańszej siły roboczej, zwłaszcza w sektorach o niskiej marży.
Inwestorzy, tacy jak Tarkett, coraz częściej przenoszą swoją produkcję do państw, które znajdują się na wcześniejszym etapie rozwoju gospodarczego i oferują znacznie niższe koszty operacyjne, na przykład do Serbii czy krajów azjatyckich. Ten trend jest widoczny w całej Polsce, gdzie kolejne zakłady są likwidowane lub przenoszone. Decyzja Tarkett Polska z Orzechowa w województwie wielkopolskim jest kolejnym, wyraźnym dowodem na to, że era taniej siły roboczej dobiega końca. Firmy, które dotychczas korzystały z tej przewagi, poszukują optymalizacji kosztów na globalnym rynku. To stawia przed polskim rządem i przedsiębiorcami pilne wyzwanie znalezienia nowych ścieżek rozwoju, które będą bazować na innowacjach, wysokiej jakości usługach, zaawansowanych technologiach i wykwalifikowanych kadrach, a nie jedynie na przewadze kosztowej. Transformacja ta jest nieunikniona, ale wymaga strategicznego planowania i wsparcia.
Tarkett Polska: Szczegóły likwidacji zakładu w Orzechowie
Firma Tarkett to globalny lider w produkcji podłóg, oferujący szeroki asortyment produktów, w tym wykładziny winylowe, panele i podłogi drewniane. Grupa, powstała w wyniku połączenia Sommer-Allibert SA i Tarkett AG, działa w ponad 100 krajach, dostarczając rozwiązania do obiektów komercyjnych i prywatnych, takich jak mieszkania, hotele, biura, szpitale czy szkoły. W obliczu zmieniającej się sytuacji rynkowej, francuski zarząd podjął trudną decyzję o likwidacji polskiego zakładu w Orzechowie. Całe wydarzenie zostało przygotowane z niezwykłą dbałością o detale logistyczne, choć pracownicy nie byli wcześniej informowani o planach, co potęgowało zaskoczenie i poczucie niepewności.
W dniu ogłoszenia, wszyscy pracownicy zostali wezwani na poranną zmianę, rozpoczynającą się o godzinie 7:00. Chociaż podobne zarządzenia miały miejsce wcześniej, tym razem coś było inaczej. Szybko stało się jasne, że nie jest to zwykłe spotkanie – obecność przedstawicieli francuskiej centrali oraz, co najbardziej zaskakujące i niepokojące, karetek pogotowia, zwiastowała trudne wiadomości. Podczas spotkania z załogą zarząd oznajmił, że zakład w Orzechowie zostanie zlikwidowany, a cała produkcja zostanie przeniesiona do innego zakładu, znajdującego się w Serbii. Cała 200-osobowa załoga zostanie zwolniona, jednak proces ten ma nastąpić dopiero z końcem roku. To świadoma decyzja zarządu, mająca na celu danie pracownikom pewnego czasu na adaptację do nowej sytuacji i poszukiwanie nowego zatrudnienia, co w obecnych realiach rynkowych jest niezwykle cenne.
Wsparcie dla zwalnianych: Co czeka pracowników?
Mimo dramatycznego charakteru sytuacji, kierownictwo Tarkett Polska podjęło kroki, aby zapewnić pracownikom kompleksowe wsparcie w tym trudnym okresie. Zwalnianym osobom zaoferowano odprawy wyższe niż te przewidziane przez polskie prawo, co jest gestem dobrej woli i próbą zminimalizowania finansowych skutków utraty pracy. Ponadto, każdy z pracowników ma mieć zapewnioną indywidualną konsultację, jeśli tylko będzie takiej potrzebował, co ma pomóc w planowaniu dalszej ścieżki zawodowej. Na miejscu w dniu ogłoszenia decyzji dyżurowali psychologowie, a personel medyczny z karetek był gotowy do udzielenia pomocy i wsparcia w przypadku nagłego pogorszenia samopoczucia pracowników, co potwierdza serwis Głos Powiatu Średzkiego.
Dyrektor Tarkett Orzechowo, Andrzej Kubiak, wyjaśnił, że decyzja o przeniesieniu produkcji wynikała z trudnej sytuacji na rynku drewnianych paneli podłogowych oraz z nadwyżki mocy produkcyjnych. Jak podkreślił, już od 2023 roku wielkopolskie zakłady nie były wykorzystywane w pełni, co generowało niepotrzebne koszty i wpływało na rentowność. Przeniesienie operacji w całości do zakładów w Serbii ma na celu optymalizację działalności firmy na globalnym rynku i dostosowanie jej do aktualnych wyzwań ekonomicznych. Choć dla pracowników jest to niezwykle bolesna wiadomość, firma stara się złagodzić jej skutki, oferując pomoc wykraczającą poza standardowe wymogi prawne. To pokazuje, że nawet w obliczu trudnych decyzji biznesowych, niektóre przedsiębiorstwa starają się dbać o swoich pracowników, choć niestety nie zawsze jest to regułą w polskim krajobrazie gospodarczym, gdzie często zdarzają się nagłe i bezkompromisowe zwolnienia.
Wnioski i przyszłość: Nowe wyzwania dla polskiej gospodarki
Likwidacja zakładu Tarkett w Orzechowie jest symptomem szerszych zmian gospodarczych, które wymagają od Polski pilnej adaptacji. Koniec ery „montowni” oznacza konieczność strategicznego inwestowania w innowacje, automatyzację, rozwój sektorów o wyższej wartości dodanej oraz edukację kadr. Polska, jako kraj o rosnących kosztach pracy i ambicjach rozwojowych, musi redefiniować swoją rolę w globalnym łańcuchu dostaw, koncentrując się na specjalistycznych usługach i produkcji zaawansowanych technologicznie. Dla ponad 200 pracowników, którzy stracili zatrudnienie, najbliższe miesiące będą czasem intensywnych poszukiwań nowego miejsca na rynku pracy. Zapewnione wsparcie finansowe i psychologiczne ma im pomóc w tej trudnej transformacji, ale kluczowe będzie również wsparcie ze strony lokalnych urzędów pracy i programów aktywizacji zawodowej. To wydarzenie powinno być sygnałem dla decydentów, że przyszłość polskiej gospodarki zależy od zdolności do tworzenia warunków dla wysoko wykwalifikowanych i stabilnych miejsc pracy, a nie tylko dla taniej produkcji.